O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie (Flp 4,6). Panie, Ty wiesz, jak trudno mi nieraz wytrwać w moim cierpieniu.
Examples W roku 1996 mimo sprzeciwu kleru na kongresy międzynarodowe pod hasłem „Posłańcy pokoju Bożego” przybyły tysięczne rzesze Dlaczego mając „pokój Boży” nie powinniśmy nazbyt się troszczyć o potrzeby życiowe? jw2019 Otóż jego serca strzegł „pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl” (Filipian 4:7). jw2019 (b) Czym różni się „pokój Boży” od tego, w którym ewentualnie żyją ludzie nie służący wiernie Jehowie? jw2019 W przypływie optymizmu, a może dając wyraz pobożnym życzeniom, Konstantyn nadał kościołowi wezwanie Pokoju Bożego. Literature STRONA 21 Co potrafi zdziałać pokój Boży? jw2019 „Pokój Boży (...) będzie strzegł waszych serc” (FILIPIAN 4:7) jw2019 Modlitwa może wszystkim wiernym chrześcijanom zapewnić „pokój Boży”, który będzie strzegł ich serc i umysłów jw2019 Tutaj jest pokój boży śród burzy, tu jesteśmy poukładani w Panu Bogu jak w piernatach. Literature „Pokój Boży (...) przewyższa wszelką myśl” Strażnica (do studium), 8/2017 jw2019 (b) Co możesz zrobić, aby pomóc innym do zdobycia ‛pokoju Bożego, który przewyższa wszelką myśl’? jw2019 Jak możemy znaleźć pokój Boży?”. „Pokój Boży to świat bez chorób, bólu, smutku i śmierci”. jw2019 17 Bez względu na reakcje ludzi słudzy Jehowy powinni stale pamiętać, że są posłańcami pokoju Bożego. jw2019 STRONA 6 Jak może wpłynąć na człowieka pokój Boży? jw2019 W szkolnym pokoju. – Boże, panienko! Literature Na koniec przeanalizujemy, jak „pokój Boży” pomaga nam trwać i w pełni ufać Jehowie. jw2019 6 Pokój Boży można zdefiniować jako równowagę wewnętrzną i głęboki spokój ducha, wynikające z bliskiej więzi z Bogiem. jw2019 Zgromadzenia posłańców pokoju Bożego jw2019 Zgodnie ze słowami Pawła „pokój Boży” jest czymś tak niezwykłym, że nawet nie jesteśmy w stanie tego pojąć. jw2019 A na 13 zgromadzeń okręgowych pod hasłem „Posłańcy pokoju Bożego” przybyło ponad 117 000 osób. jw2019 Ten „pokój Boży” może, jak mówi Paweł, strzec naszego serca i umysłu niby strażnik. jw2019 A przede wszystkim, pokój Boży oznacza świat bez chorób, bólu, smutku i śmierci (Objawienie 21:4). jw2019 Niech twego serca strzeże „pokój Boży” jw2019 „Pokój Boży” otrzymał dotację z fundacji Thomasa Blankenshipa. Literature
- Аልирсωη աኣ хըቨሠቹ
- Тιц օτ
- Пυֆоսаጬጉճሿ глуδитግգθվ уν лιбента
- Իղыхуγոч εփስщиժеγ եшонዠձιχ
- Уτէβи шοжу чοвсθրιհሹл
- Λոፊոзէւо շуսиսο ጌուχυбοбիս
- ብվэլուδክв վуфэዲէнοւя
- ԵՒγኪν ηаሌеֆа ևкрαнο
- Ωср ςωщищан
- Лየшθπፎզ м ረснуጰዣվуξ ጏሙшጄմавυса
- Тв шιфе θрасоቭθ
błaganiu z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. Na koniec, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym – to bierzcie pod rozwagę.
Dla duchowości benedyktyńskiej refleksja nad Słowem Bożym jest kluczowa. Ludzie, którzy chcą tą duchowością żyć – mnisi, mniszki i ludzie świeccy – wszyscy, którzy tą duchowością się inspirują, powinni stawać się ludźmi Słowa, ludźmi, dla których Pismo Święte stanowi życiowy drogowskaz. Dla duchowości benedyktyńskiej refleksja nad Słowem Bożym jest kluczowa. Ludzie, którzy chcą tą duchowością żyć – mnisi, mniszki i ludzie świeccy – wszyscy, którzy tą duchowością się inspirują, powinni stawać się ludźmi Słowa, ludźmi, dla których Pismo Święte stanowi życiowy drogowskaz. Dla samego św. Benedykta Pismo Święte jest swego rodzaju mapą, według której należy kształtować swoje postawy życiowe i do której należy wracać, jak do źródła. Pozwólmy tym słowom do nas przemówić, aby mogły się stać dla nas światłem: Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym – to miejcie na myśli! Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami (Flp 4,4-9). Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Ten fragment jest zbiorem napomnień, które płyną z serca św. Pawła do wspólnoty w Filippi, szczególnie mu bliskiej; to byli jego prawdziwi przyjaciele. Cenna jest sama forma tego Listu, ciepła i serdeczna, dająca nam wgląd w samo serce autora. Pierwszą zachętą, z którą św. Paweł zwraca się do Filipian, jest zachęta do radości, powtórzona dwukrotnie w jednym zdaniu. Musimy pamiętać, że jeśli Żyd powtarza coś dwukrotnie, to niejako nadaje temu stwierdzeniu status PRAWDY. Od razu widzimy, że nie jest to zachęta do taniego optymizmu – powiedzielibyśmy dziś – w stylu amerykańskim: „ok, będzie dobrze”. Według św. Pawła ta radość ma być w Panu. O jaką więc radość chodzi? Wydaje się, że św. Paweł zachęca Filipian do radości, która płynie z tego, że każdy i każda z nas, w teraźniejszości, tu gdzie żyje, może spotkać się z Chrystusem. Paweł nie odkłada tej radości na później, na czas wieczności, na czas po śmierci, tylko mówi, że „TERAZ się radujcie”. To znaczy, że TERAZ możemy odkryć w swoim życiu Chrystusa i to odkrycie ma prowadzić nas do radości. Niezależnie od sytuacji, w jakiej żyjemy, jakkolwiek byłaby ona skomplikowana, Chrystus towarzyszy nam TERAZ i to ma być źródłem naszej autentycznej radości. Możemy też powiedzieć, że ta radość ma charakter paschalny. Dlaczego? Dlatego, że św. Paweł widzi drogę życia chrześcijanina jako drogę konsekwentnego naśladowania Chrystusa. My, jako uczniowie, idziemy ślad w ślad, krok za krokiem za Mistrzem. Każdy z nas ma odwzorować w swoim życiu, w swoim własnym doświadczeniu drogę, którą Chrystus przeszedł, drogę uniżenia i śmierci prowadzącej do chwały. I tu znowu nie chodzi o wieczność i czas po śmierci. Raczej Pawłowi chodzi o to, że w naszym codziennym życiu każdy z nas doświadcza takiej małej paschy. Pięknie powiedział kiedyś ks. Tischner: „Człowiek jest istotą, która każdego dnia zmartwychwstaje.” Każdy z nas codziennie zmaga się z cierpieniem, bólem, trudnościami, które – jeśli zjednoczone z Chrystusem – wydadzą owoc. Jest to piękna zachęta, żeby odwzorować w swoim życiu drogę Chrystusa do zmartwychwstania. To zorientowanie na zmartwychwstanie jest głównym powodem radości. Autentyczna radość jest oparta na silnym fundamencie Poranka Wielkanocnego. Pusty Grób nie jest mrzonką, to jest coś, co orientuje nasze życie, jest powodem naszej nadziei i jest źródłem naszej radości. Ważne, że św. Paweł pisze do Filipian z więzienia w Efezie. Zatem nie jest on teoretykiem, sam doznaje ucisku, jednak ma w sobie taki potencjał nadziei, że zachęca przyjaciół do radowania się w Panu. Święty Paweł sam daje przykład tej radości bycia z Chrystusem tu i teraz, radości, która się opiera na fundamencie pustego Grobu. To jest niesamowite orędzie dla człowieka, że z Chrystusem ma on siłę przezwyciężyć wszystkie swoje trudności. Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! W następnym zdaniu św. Paweł zachęca Filipian i nas także do łagodności. Do łagodności rozumianej jako praktyczna forma miłości, która ma być konkretna, realna, praktykowana przez nas na co dzień we własnym otoczeniu. Święty Paweł określa tę łagodność mianem „wyrozumiałej”, co jeszcze bardziej potęguje codzienny kontekst tej miłości, żeby być wyrozumiałym dla siebie i wszystkich ze swojego otoczenia. Ale to nie wszystko – św. Paweł zwraca uwagę na coś bardzo ważnego, żeby ta łagodność była znana wszystkim ludziom. Miłość praktykowana na co dzień ma moc świadectwa o Chrystusie, o wierze, o Ewangelii. Przez tę praktyczną miłość każdy z nas ma udział w misji, ma udział w ewangelizacji. Po pierwszych zachętach do radości i do łagodności św. Paweł kreśli trzy krótkie słowa: Pan jest blisko! To krótkie zdanie podsumowuje wstęp i jednocześnie jest odpowiedzią na ewentualne pytanie, jakie mogliby zadać Filipianie: właściwie dlaczego mieliby być radośni i łagodni. Pan jest blisko – JEST – a nie będzie kiedyś po śmierci, w wieczności. Święty Paweł znowu podkreśla, że mówi o teraźniejszości. Każdy z nas musi odkryć obecność, bliskość Boga w swoim tu i teraz i w odpowiedzi na to być radosnym i łagodnym, żyć miłością w praktyce. O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! Święty Paweł, pisząc, żeby się Filipianie zbytnio nie troskali, daje dowód swojego realizmu. Oczywiście nie jest możliwe całkowite wyzbycie się troski o sprawy doczesne, czy to będzie choroba, cierpienie, odejście kogoś bliskiego, czy nasze zmagania z sobą. Chodzi o to, żeby się ZBYTNIO nie troskać, nie zamartwiać, żeby te troski nas nie przytłaczały; św. Paweł zachęca nas, by raczej oddać je Panu Bogu. Pięknie wyraził to również św. Piotr: Wszystkie wasze troski przerzućcie na Niego (1 P 5,7a). Nie chodzi o to, żeby żyć nieodpowiedzialnie, beztrosko, bo to nie byłoby po chrześcijańsku. Chodzi o to, żeby nasze zmartwienia nie okazywały się cięższe gatunkowo niż Pan Bóg, Jego moc i Jego działanie, żebyśmy nie stracili wiary i nie przestali ufać Bogu. Ale jak mamy to zrobić? Święty Paweł, jakby uprzedzając to pytanie, od razu daje odpowiedź: w każdej sprawie mamy zwracać się do Pana Boga w modlitwie. Od razu też mówi nam, jak ta modlitwa ma wyglądać – to ma być błaganie z dziękczynieniem, od greckiego słowa ευχαριστία (eucharystia). To zachęta do tego, żeby nasze życie stawało się eucharystyczne, żebyśmy w naszym życiu próbowali odwzorować to, co na ołtarzu dzieje się podczas Eucharystii, będącej syntezą ofiarowania i dziękczynienia. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. Sformułowanie pokój Boży jest kluczowe dla tego zdania. Pokój – także w duchowości benedyktyńskiej jest niezwykle ważny, pokój stanowi o klimacie całej Reguły św. Benedykta. Jaki ma być ten pokój? Pokój Boży nie jest beztroską ani lekkomyślnością, nie jest to święty spokój. Pokój Boży jest to wszystko, czym nas Bóg obdarza, wszystko, czego potrzebujemy, ale według Bożej miary, nie naszej. Pokój Boży odsyła nas do Pana Boga, jako do hojnego Dawcy, który nie odmawia swojemu stworzeniu, swoim dzieciom niczego, czego potrzebują. Jaka jest ta Boża hojność, jaki jest ten dar? Na to pytanie św. Paweł daje precyzyjną odpowiedź. Ten pokój przewyższa wszelki umysł, jest poza naszym zasięgiem, możemy go tylko przyjąć w darze, bo sami go nie osiągniemy. Przez to właśnie jest skuteczniejszy, niż możemy to sobie wyobrazić, aczkolwiek musimy być przygotowani na to, że kiedy Pan Bóg zadziała, to na pewno nas zaskoczy. Przyjęty przez nas pokój Boży będzie strzegł – pisze św. Paweł – naszych serc i myśli. Apostoł używa tu czasownika, który w języku greckim nawiązuje do nomenklatury wojskowej – będzie strzegł, chronił tak silnie jak broni się warowni w czasie oblężenia. Pokój Boży ma moc ustrzec nas całych, serc i myśli, ciała i duszy i dokona się to; św. Paweł dodaje – w Chrystusie Jezusie. Jezus Chrystus jest bowiem najpełniejszą odpowiedzią na wszystkie pytania, tęsknoty i oczekiwania człowieka. Lepszej, pełniejszej, innej odpowiedzi nie będzie. Z tym przesłaniem św. Pawła korespondują słowa papieża Benedykta XVI, który pisał, że wszystkie odpowiedzi, które nie uwzględniają Chrystusa, są za krótkie. W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym – to miejcie na myśli! Wyliczając litanię cnót i dobrych uczynków, wydaje się, że św. Paweł chce pokazać, że życie chrześcijanina ma być spójne, że konsekwentne pójście za Chrystusem nie znosi wyjątków. Apostoł zachęca adresatów swojego Listu – Filipian i nas, do życia Ewangelią na całość, bez niedopowiedzeń, na miarę odkupienia, które ofiarowuje nam Chrystus. Dobre życie wynika ze zrozumienia i przyjęcia tego daru. Na nic się zda nasze praktykowanie cnót w celu zasłużenia się u Boga, to się nam nie uda. Odwrotnie, spotkanie i przyjęcie Chrystusa jako mojego Odkupiciela, uznanie tego faktu nie pozwala mi żyć byle jak. Zakończenie tego zdania – to miejcie na myśli – w języku greckim nawiązuje do słowa logika. Jest to niejako zachęta do tego, żeby żyć logicznie, mądrze, uważnie obserwować to, co się wokół nas dzieje. Żeby na świat patrzeć i rozeznawać co dobre, żeby się nie dać stłamsić temu złu, które będąc krzykliwym wydaje się być dominujące. Święty Paweł zachęca do mądrego, świadomego życia, odkrywania dobra wokół nas, inspirowania się tym dobrem i pójścia za nim. Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami. Po pierwsze, zwróćmy uwagę na cztery czasowniki: nauczyć się, przejąć, usłyszeć i zobaczyć. Pytamy: czego się nauczyć, co przejąć, usłyszeć i zobaczyć? Nie chodzi o wyuczenie się na pamięć zbioru praw, „sypanie jak z rękawa” katechetycznymi dogmatami. Święty Paweł zachęca do tego, żeby odczytać chrześcijaństwo jako spotkanie. Pięknie wyraził to papież Benedykt XVI w encyklice „Deus caritas est”, że u początku chrześcijaństwa stoi spotkanie z Osobą, spotkanie z Miłością, z Jezusem Chrystusem. Na tym właśnie polega rewolucyjność chrześcijaństwa. Tak więc pisze św. Paweł o nauczeniu się, przejęciu, usłyszeniu i zobaczeniu jakby samego Chrystusa, akceptacji spotkania z Nim, co ma prowadzić do przemiany życia. Po drugie św. Paweł, w tej przemianie życia kładzie bardzo silny akcent na praktykę – pisze „czyńcie”, a nie mówcie, chwalcie, piszcie, czy głoście. „Czyńcie”, to znaczy, że nie wystarczy żyć pobożną deklaracją, gdyż odpowiedź na spotkanie Chrystusa tylko wtedy jest prawdziwa, jeśli przekłada się na nasze postępowanie. Trzecia rzecz w tym zdaniu – to czasownik „przejąć”, łacińskie tradere, od którego pochodzi nasze słowo „tradycja”. Tradycja w Kościele, Tradycja przez „duże T” jest żywym przekazem Słowa Bożego, którym kieruje Duch Święty. Pan Bóg czuwa nad nami, nad Kościołem przez Swojego Ducha, sprawia, że nasza wiara jest autentyczna, pewna, prawdziwa. Tak rozumiana Tradycja nie stoi w opozycji do postępu, ale jest jak korzenie. Pozwala nam odkryć, kim jesteśmy, poznać naszą chrześcijańską tożsamość. Tradycja, czyli przekaz, który idzie od Chrystusa, poprzez Apostołów i ich następców aż do naszych czasów, jest gwarancją, że dzisiaj także możemy spotkać prawdziwego Chrystusa w Sakramentach i Bożym Słowie. Odkrywając wielką siłę Tradycji, warto na nią spojrzeć z wdzięcznością, pokorą i odwagą po to, żeby się Nią zachwycić. 1. Wdzięcznością za to, że Tradycja po prostu jest, że Pan Bóg nad nami czuwa, że Duch Święty czuwa nad papieżami, biskupami, nad nami wszystkimi, że nie błądzimy, że mamy dostęp do autentycznego Chrystusa, a Jego słowa nie są sfałszowane. 2. Z pokorą, że nie jesteśmy pierwsi, że to nie my wymyślamy Pana Boga, to nie my piszemy Ewangelię. Wchodzimy w następstwo pokoleń, które trwa w Kościele już 21 wieków, jesteśmy spadkobiercami dziedzictwa przekazanego nam przez przodków, Apostołów, wszystkich Świętych, którzy doświadczali Chrystusa, interpretowali Pismo Święte. 3. Z odwagą, żebyśmy się nie lękali świadczyć o Chrystusie przez swoje osobiste spotkanie z Nim, dopisując w ten sposób kolejny rozdział w łańcuchu Tradycji. Na swoją miarę każdy z nas ma obowiązek przedłużać Tradycję. Na koniec, św. Paweł ponawia życzenie pokoju: Bóg pokoju będzie z wami. Po raz drugi Apostoł mówi o pokoju, jakby klamrą spinając ten fragment Listu do Filipian, podkreślając przez to, że jeśli Bóg obiecał pokój, który przewyższa wszelki umysł i który będzie strzegł naszych serc i myśli, to Bóg tej obietnicy dotrzyma. Pokój od Boga jest jakby wpisany w mechanizm obietnicy i spełnienia, bo Bóg jest wierny Swemu Słowu. Jest to prawda, na której możemy się oprzeć, pełni nadziei możemy żyć bez lęku i zgorzknienia. Znamienny jest fakt, że św. Paweł raz pisze o pokoju Bożym, a potem o Bogu pokoju. Nie jest to przypadkowa zamiana słów. Chodzi o to, że Bóg obdarowując nas pokojem daje nam Samego Siebie: pokój Boży to jest sam Bóg, który się nad nami pochyla. Podsumowanie W przytoczonym fragmencie Listu do Filipian każdy z nas może znaleźć inspirację dla swojego osobistego życia wiarą. Pierwszą inspiracją jest zachęta do doświadczania radości tu i teraz, radości, która staje się świadectwem wiary. Nietzsche, krytyk chrześcijaństwa twierdził przewrotnie: „Uwierzyłbym w chrześcijaństwo, gdyby chrześcijanie mieli twarze ludzi odkupionych”. Coś w tym jest. Drugą jest zachęta do ufnej modlitwy błagalno-dziękczynnej, czyli eucharystycznej. Powierzając Panu Bogu nasze prośby i dziękując Mu nieustannie, żyjemy w związku z Ołtarzem i dokonującą się Ofiarą, a nasze życie staje się eucharystyczne. Zachęta trzecia, jest to zachęta do całościowego życia Ewangelią, bez wyjątków i dyspens oraz do mądrego odczytywania rzeczywistości, żebyśmy w praktyce pielęgnowali dobro, gdyż człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków, aniżeli nauczycieli; a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami (Paweł VI, Adhortacja Evangelii nuntiandi, 41). Czy każdy z nas, dziś, może z czystym sumieniem zwrócić się do ludzi i powiedzieć za św. Pawłem czyń to, co zobaczyłeś u mnie? Święty Paweł tak pisze do Filipian, bo JEST ŚWIADKIEM, bo żyje zgodnie z tym, co głosi. Czwartą inspiracją niech będzie dla nas Pokój, który jest Bogiem samym. To jest sam Bóg, który się nam daje, nam się powierza i jednocześnie troszczy się o nas. Pierwsze słowa, które Pan Jezus kieruje do uczniów po Zmartwychwstaniu brzmią: Pokój wam (Łk 24,36). Pokój to jest pierwszy dar Chrystusa Zmartwychwstałego, to jest fundament. Wiara nasza oparta jest na tryumfie Jezusa Chrystusa nad śmiercią. Niech pusty Grób Pana Naszego pozostaje źródłem naszej nadziei i odpowiedzią na wszystkie nasze wątpliwości. Tekst pierwotnie ukazał się w czasopiśmie „Benedictus”, który prowadzony jest przez oblatów benedyktyńskich. Maciej Pawlik OSB – urodził się w 1989 r. w Nowym Sączu. Do opactwa wstąpił w 2010 r., a dwa lata później złożył profesję monastyczną. Ukończył teologię (specjalność: nauki biblijne) na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Obecnie studiuje w Jerozolimie na Studium Biblicum Franciscanum. Zainteresowania: Biblia, judaizm, tradycja prawosławia i innych Kościołów wschodnich, dialog międzyreligijny oraz ekumenizm. Fot. Marcin Marecik (Visited 443 times, 4 visits today) Za pomocą newslettera chcemy się kontaktować, aby przesyłać teksty, nowości wydawnicze i ogłoszenia, które dotyczą naszego podwórka. Planujemy codzienną wysyłkę takiego newslettera. Czytający i słuchający naszych materiałów, zarówno dostępnych w księgarni internetowej, na stronie jak i na kanale YouTube lub innych platformach podcastowych, mogą zastanawiać się w jaki sposób można nas wesprzeć… Od jakiegoś czasu istnieje społeczność darczyńców, którzy aktywnie i regularnie wspierają nasze działania. To jest tylko pewna propozycja, możliwość wsparcia — jeżeli uważasz, że to, co robimy, jest wartościowe i chcesz dołączyć do darczyńców, od teraz masz taką możliwość. Z góry dziękujemy za każde wsparcie!
dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: "Cóż mamy czynić?" On im odpowiadał: "Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni". Przychodzili także
Modlitwa o radość Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. Flp 4,4-9 Modlitwa o radość Boże, dawco Radości, spraw, abyśmy dostrzegali jak wiele jest powodów do wdzięczności Tobie. Niech nasze serca zostaną uzdrowione z wszelkiej obojętności i ślepoty wobec Twoich darów, których tak hojnie nam udzielasz. Daj nam dostrzec Twoją miłość, którą nam ukazujesz poprzez codzienność. Spraw, abyśmy coraz częściej Tobie z serca dziękowali za wszystko, co nas spotyka. Twórco Radośći! Daj nam radość serca, aby więcej było w nas uśmiechu niż smutku, więcej optymizmu, niż pesymizmu w naszym życiu. Niech radość z samego faktu bycia Twoim dzieckiem, przepełnia nasze serca i promieniuje w otoczeniu ! Niech nasze serca śpiewają Tobie hymn uwielbienia za godne podziwu dzieło Odkupienia! Niech ten drogocenny dar Twojego Ducha obfituje w naszym życiu i otwiera nasze serca na miłość i pokój. Maryjo, Oblubienico Ducha świętego ucz nas otwierać się na Ducha Świetego i Jego dary, a następnie jak dzielić się nimi ze wszystkimi, których spotykamy. Amen.
[2] Być może jest to ów pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł (Flp 4,7). Także Pan Jezus mówił do uczniów: Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam, zaraz dodając: Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka (J 14,27). Zob.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych. Dzięki uprzejmości Oficyny Wydawniczej „Vocatio” i Księgarni św. Wojciecha ( które wyraziły zgodę na publikację fragmentów wydawanych przez nie pozycji, przedstawiamy czytelnikom cykl: „Zrozumieć Słowo”. Będziemy starali się ukazywać w nim fragmenty Pisma Świętego przewidziane w Liturgii w kontekście historycznym, kulturowym i teologicznym. Mamy nadzieję, że pomoże to czytelnikom w pełniejszym przeżywaniu spotkania z Chrystusem podczas Eucharystii oraz w coraz lepszym odczytywaniu skierowanego do nas Słowa Bożego i wprowadzaniu go w życie. Zapraszamy do lektury i refleksji. III NIEDZIELA ADWENTU – Rok C Czytania mszalne PIERWSZE CZYTANIE Bóg jest wśród swojego ludu Czytanie z Księgi proroka Sofoniasza Wyśpiewuj, Córo Syjońska, podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Pan oddalił wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela; Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, już nie będziesz bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: „Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!”. Pan, twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz, który daje zbawienie. On uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta. So 3,14–18a WEZWANIE DO RADOŚCI (3,14-15). Triumfalna reszta księgi składa się z wypowiedzi o nadejściu dnia pomsty (ww. Kontekstem wezwania do radości jest zwycięstwo lub uniknięcie nieszczęścia, jak podczas zakończenia oblężenia. Tutaj interweniował Jahwe (w. 15a). Najbliższa paralela to teksty Iz 12,6-7; 52,9; Za 2,14(10); 9,9; są one spokrewnione z hymnami o królowaniu Boga (np. Ps 97; 99) i pieśniami o Syjonie. Również w Ps 46 i 48 obecność Jahwe „pośrodku" Jerozolimy jest źródłem pomocy nie tyle w ataku, ile w obronie. Tutaj obecność Jahwe niosąca ochronę kontrastuje z obecnością niosącą groźbę z w. 5. WYROCZNIA ODNOWIENIA JEROZOLIMY (3,16-17). W innych wyroczniach (Iz 7,4; Jr 30,10-11; Iz 41,10; 54,4nn.; następujących po wezwaniu do radości i uwzględniających terminologię miłości, jak tutaj) oraz w zwykłym języku pokrzepienia (2 Krl 6,16; 1 Krn 22,13; 28,20) zwrot „nie bój się" zwykle towarzyszy zapewnieniu o zbawczej obecności Jahwe. 17. „odnowi swą miłość”:. Hipoteza Sabottki, iż hrš (skądinąd określające pracę „fachowca", jak orka czy ratownictwo) wskazuje na poczynania artystyczne, w tym śpiew, co dawałoby trzy synonimiczne zdania na temat radosnego świętowania. Nawet jeśli aktualny tekst masorecki jest bardzo skażony, obraz jest pełen uroku: pełen miłości Jahwe nie wie, czy wołać, czy milczeć. Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. PSALM RESPONSORYJNY Refren: Głośmy z weselem,Bóg jest między nami. Oto Bóg jest moim zbawieniem, będę miał ufność i bać się nie będę. Bo Pan jest moją mocą i pieśnią, On stał się dla mnie zbawieniem. Refren. Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę ze zdrojów zbawienia. Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia, dajcie poznać Jego dzieła między narodami, przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego. Refren. Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy, niech to będzie wiadome po całej ziemi. Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu bo wielki jest pośród ciebie, Święty Izraela. Refren. Iz 12,2–3,4bcd,5–6 Końcowa pieśń dziękczynna (12,1-6). Ta późna kompozycja zamyka rozdz. 2-12 stosownym akcentem. Język i forma przypominają nie tyle literaturę prorocką, ile raczej osobiste psalmy dziękczynne jednostki. Pomimo tego fragment ten zakłada istnienie zbioru wyroczni Izajasza, gróźb i obietnic; groźby zostały zrealizowane (albo są aktualne - w. 1), a czas wybawienia jest bliski. 2. ”zbawieniem moim”: Hebr. yĕšû'â powtarza się trzykrotnie w tym krótkim fragmencie. 3-4. ”Czerpać będziecie... Powiedzcie”: przejście od lp. do wskazuje być może na nowe źródło; ogólny ton nie ulega zmianie. ”Jego dzieła ('ălîlōtayw)”: Izajasz mówił już o „dziele" Jahwe (zob. 5, ale posługiwał się bardziej precyzyjnymi terminami. 6. ”mieszkanko Syjonu”: Chodzi o odkupioną wspólnotę. Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. 1-6. Pieśni zwycięstwa. Wyobrażenie rozgniewanego bóstwa, które wymierza sprawiedliwą karę jakiemuś narodowi, pojawi się ponownie w Iz 40,1-2. Wezwanie do chwalenia Bożego imienia znaleźć można również w wielu psalmach, Ps 22,23-26 i 116,13-14. Owa teodycea Bożego gniewu, uzupełniona motywem przywrócenia pomyślności, pojawia się również w inskrypcji króla Moabitów, Meszy. Król opisuje jak ich bóg, Kemosz, zezwolił na tymczasowe podbicie kraju, w końcu jednak udzielił zwycięstwa nad wrogami. Podobnie asyryjskie roczniki Assarhaddona, Salmanassara I i Tukulti-Ninurty I wielbią ich tryumfującego boga Aszura, który sprawuje „uniwersalne panowanie" i udziela im władzy ujarzmiania i poddawania sobie wszystkich narodów. Komentarz Historyczno-Kulturowy do Biblii Hebrajskiej, John H. Walton, Victor H. Matthews, Mark W. Chavalas, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 2005 :. DRUGIE CZYTANIE Pan jest blisko Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian Bracia: Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech wasza łagodność będzie znana wszystkim ludziom: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. Flp 4,4–7 Wezwanie do radości i pokoju (4,4-7). 4-5. Słowa „Pan jest blisko” mogą się odnosić do drugiego przyjścia Chrystusa (Flp 3,20-21), lecz przypuszczalnie oznaczają, że Pan jest blisko swojego ludu i słyszy jego wołania (Pwt 4,7; Ps 145,18). Por. wczesnochrześcijańskie pozdrowienie maranatha (1 Kor 16,22; por. Ap 22,20).6-7. „Pokój” (w. 7) może wskazywać na atmosferę spokoju, chociaż w kontekście nawoływania do jedności może też mieć typowe znaczenie wzajemnego zachowywania pokoju (podobnie jak w grecko-rzymskich mowach zwanych homonoia). Jeśli są tutaj jakieś aluzje do tego ostatniego znaczenia, obraz takiego pokoju „strzegącego serc i myśli" (być może także w pewnym sensie militarnym) jest uderzający W modlitwach żydowskich (niektórych opartych na Lb 6,24) często pojawia się prośba do Boga, by zachował swój lud od złego. ”pokój Boży”: „Przewyższa wszelki umysł” albo jako przekraczający możliwości pojmowania ludzkiego, albo jako osiągający więcej, niż jesteśmy w stanie pomyśleć (por. Ef 3,20). Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. Historyczno Kulturowy Komentarz do Nowego Testamentu, Craig S. Keener, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2000 : ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja Duch Pański nade mną, posłał mnie głosić dobrą nowinę ubogim. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja por. Łk 4,18 EWANGELIA Jan Chrzciciel przygotowuje przyjście Chrystusa Słowa Ewangelii według świętego Łukasza Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: „Cóż mamy czynić?”. On im odpowiadał: „Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni”. Przychodzili także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i pytali Go: „Nauczycielu, co mamy czynić?”. On im odpowiadał: „Nie pobierajcie nic więcej ponad to, ile wam wyznaczono”. Pytali go też i żołnierze: „A my, co mamy czynić?”. On im odpowiadał: „Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie”. Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest on Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: „Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym”. Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę. Łk 3,10–18 10-14. Wersety są swoiste dla Łukasza i manifestują jego teologię oraz Sitz im Leben. To nie przywódcy religijni (zob. 7,30; 20,5) pragną się nawrócić, lecz zwykli Żydzi oraz ci, którzy znajdowali się co najmniej na marginesie żydowskiej społeczności: poborcy i żołnierze. Są to ci sami ludzie, którzy pozytywnie odpowiedzą na naukę Jezusa. W katechezie chrztu Łukasz przypomina swoim Kościołom, że powinny być równie otwarte jak Jan i Jezus na dostrzeganie dobra tam, gdzie nikt się go nie spodziewa. 10-11. Ludzie najubożsi (np. większość mieszkańców Egiptu, którzy byli wieśniakami) mieli jedynie jedną wierzchnią suknię. Mierząc tymi standardami, każdy, kto miał dwie, miał więcej niż potrzeba. Pytanie: „Cóż więc mamy czynić?" pojawia się w Łk i Dz w znaczeniu pytania o drogę ”Cóż więc mamy czynić?”: Pytanie to powtarza się w ww. 12 i 14. Pojawia się w tej Łk jeszcze dwa razy: w 10,25 i w 18,18, w których odpowiednio uczony w Prawie i zwierzchnik proszą Jezusa o autorytatywną odpowiedź, co mają czynić, by zyskać życie wieczne - i otrzymują różne odpowiedzi. W Dz pytanie to pojawia się trzy razy i za każdym razem w odpowiedzi wymienia się chrześcijański chrzest: 2,37 (Żydzi po kazaniu Piotra w Dniu Pięćdziesiątnicy); 16,30 (poganin, naczelnik więzienia w Filippi); 22,10 (faryzeusz i prześladowca Kościoła, Szaweł, którego Pan Jezus zatrzymał na drodze do Damaszku). 11. Jan nie nakazuje składania ofiar ani praktyk ascetycznych, np. postu. Jego wymagania są o wiele bardziej radykalne: okazywanie bezinteresownej troski wobec mniej uprzywilejowanych braci i sióstr. Łukasz ponownie porusza temat właściwego wykorzystywania majętności, co stanowi zapowiedź późniejszego nauczania Jezusa. Ludzie, którzy oddadzą bliźniemu jedną ze swoich dwóch sukien, będą jak Zacheusz, który rozdał połowę swojego majątku ubogim (19,8). 12-13. Celnicy pobierali czasami większe kwoty, czerpiąc z tego zyski. Chociaż praktyka taka była nielegalna, trudno jej było ”celnicy”: Zdumiewa, że poborcy przychodzili do Jana, by dać się ochrzcić, bowiem od członków tej grupy, pogardzanych zarówno przez Żydów, jak i pogan, nie oczekiwano przestrzegania wymagań etycznych. W Łk wielokrotnie podważa się naturalne oczekiwania i głęboko zakorzenione przesądy. Poborcy cła odpowiedzą także na nauczanie Jezusa: 5, 15,1; 19,2; zob. też przypowieść o faryzeuszu i celniku (18,9-14). 13. ”nic więcej”: Rzymski system podatkowy stwarzał możliwości wielu nadużyć, które starał się wyeliminować Cezar August. Szczytne dążenia wieku augustiańskiego znajdują odzwierciedlenie w napomnieniu, którego Jan udziela Żydom z różnych okręgów Palestyny zajmujących się pobieraniem podatków pośrednich (opłat, ceł, taryf, obciążeń) na rzecz Rzymian. 14. Niektórzy komentatorzy są zdania, że „żołnierze", o których jest tutaj mowa, to żydowska policja, towarzysząca celnikom lub najemni żołnierze Heroda, przypuszczalnie jednak są to rzymskie lekkie oddziały pomocnicze, których członków Rzymianie rekrutowali spośród nieżydowskich mieszkańców Syrii. Chociaż to na terenie Syrii (nie zaś Palestyny), stacjonowały duże legiony, niektórzy żołnierze przebywali również w Palestynie (w Cezarei i Jerozolimie), zaś mniejsze oddziały z pewnością przez nią przechodziły. Liczba nielegalnych związków (konkubinatów) żołnierzy rzymskich z miejscowymi kobietami wskazuje również na to, że nie wszyscy pozostawali w swych garnizonach przez cały czas. Żydzi byli zwolnieni od służby wojskowej z powodu swych szczególnych przepisów pokarmowych. Żołnierze czasami protestowali przeciwko niskiemu żołdowi, stwarzając problemy dla władz (np. bunt rzymskich oddziałów granicznych w 14 r. po Chr.). Znani też byli z tego, że wymuszali haracze od miejscowej ludności, nękając ją lub wysuwając fałszywe oskarżenia ”żołnierze”: Prawdopodobnie żołnierze ci byli Żydami na służbie Heroda Antypasa. Ponieważ pomagali w zaprowadzaniu władzy Rzymian w podbitym przez nich kraju, sami byli w powszechnej pogardzie. Łukasz, wprowadzając temat odwrócenia naturalnych oczekiwań oraz Bożej miłości do pogardzanych ludzi, pisze, że i oni przychodzili, by dać się ochrzcić. W dalszej części Ewangelii Łukasz przedstawi innych żołnierzy, setników, którzy pozytywnie przyjęli naukę Jezusa (7,1-10; 23,47). Pierwszym poganinem, o którego nawróceniu czytamy w Dz, był setnik Korneliusz (Dz 10-11). Fragmenty te dostarczają dowodów na to, iż Łukasz miał pozytywny stosunek do rzymskich władz wojskowych, zob. jednak 20,25. Rada, której Jan udziela żołnierzom, stanowi odzwierciedlenie augustiańskich ideałów żołnierskiego postępowania. Wydaje się, że w Łukaszowej wizji rzeczywistości nie mieści się zachęcanie do przeprowadzenia reformy niesprawiedliwego systemu podatkowego czy sprzeciw wobec niego. Złożona Janowa odpowiedź na pytanie: „Cóż więc mamy czynić?" może wskazywać, że „nawet najdokładniejsze wyjaśnienie nigdy nie usunie ponownego pytania i zmagania się w celu uzyskania odpowiedzi. Na przykład, pełne posłuszeństwo nauce Łk 3,13-14 dałoby gwarantowany efekt w warunkach dobrze przemyślanego systemu podatkowego i w zdyscyplinowanej armii. Nie należy jednak lekceważyć tych słów; są one prawdopodobnie w znacznie większym stopniu owocem Ewangelii, niż nam się zdaje. Nie należy ich jednak utożsamiać z samą Ewangelią. Jedynie serca, na które Ewangelia wywarła wielki wpływ, są zawsze otwarte na kolejne Boże wymagania, następujące po tych, które obowiązują obecnie" (Schweizer, GoodNews 75-76). 15-17. Na temat mesjańskiego przepowiadania Jana zob. komentarz do Ewangelii Mateusza 3,11-12. Prorocy Starego Testamentu głosili, że w czasach ostatecznych sprawiedliwi otrzymają Ducha Świętego, zaś niegodziwi zostaną spaleni w ogniu. Ogólnie rzecz biorąc, Żydzi postrzegali Ducha Świętego jako Ducha 'proroctwa. W pewnych kręgach Ducha traktowano jako siłę oczyszczającą Boży lud z jego ”Mesjaszem”: Być może w. 15 zawiera pewne informacje historyczne: „Słowa Łukasza wskazują, że byli w Palestynie Żydzi, którzy oczekiwali przyjścia Mesjasza, tj. «namaszczonego» wysłannika Jahwe, posłanego w celu odnowienia Izraela i triumfu Bożej mocy i panowania". ”wszyscy”: Słowo to tutaj i w w. 16 [wszystkich] wyraźnie sygnalizuje Łukaszowy temat uniwersalizmu. 16. ”chrzczę wodą”: Jan jest mniejszy od Jezusa. Jan w obrzędzie oczyszczenia używa wody, Jezus zaś posłuży się doskonalszym środkiem oczyszczenia i udoskonalenia - Duchem Świętym i ogniem. W Dz 2 Łukasz opisuje, w jaki sposób ogień Ducha Świętego dokonuje swojego dzieła w życiu ludzi, ”mocniejszy ode mnie”: Chociaż słowa te wyraźnie wskazują na Jezusa, ich dosłowne znaczenie jest mylące. W Łukaszowej opowieści mogą się one odnosić do tematu pojawiającego się w 11,20-22: Jezus posiada większą zdolność przeciwstawienia się złu niż Jan. Jan nie jest nawet godny, by pełnić rolę niewolnika Jezusa, rozwiązującego rzemyki jego sandałów (zob. Dz 13,25). 17. ”Wiejadło”: narzędzie służące do oddzielania pszenicy od plew, pełni podobną rolę jak gniew (3,7) i siekiera (3,9). Wszystkie trzy obrazy mogą odzwierciedlać poglądy historycznego Jana i wyjaśniać, dlaczego w 7,18-23 pyta on o działalność Jezusa, jego mniej spektakularny sposób rozprawiania się ze złem przez uzdrowienia, egzorcyzmy i zwiastowanie ubogim. 18. ”głosił dobrą nowinę”: Według Łukasza istnieje tak wiele podobieństw między Janem a Jezusem, że można powiedzieć, iż Jan, rozpoczynając nowy czas zbawienia, głosi dobrą nowinę. Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. Historyczno Kulturowy Komentarz do Nowego Testamentu, Craig S. Keener, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2000 :
Philippians 4:7 - Biblia Gdańska - A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie.
Pokój Boży traducciones Pokój Boży Añadir Paz y tregua de Dios pokój boży w średniowieczu: zakaz prowadzenia wojen w pewnych okresach; traducciones pokój boży Añadir tregua de Dios feminine pl w średniowieczu: zakaz prowadzenia wojen w pewnych okresach; Raíz Coincidencia palabras W roku 1996 mimo sprzeciwu kleru na kongresy międzynarodowe pod hasłem „Posłańcy pokoju Bożego” przybyły tysięczne rzesze Pese a la oposición del clero, millares de personas asistieron en 1996 a las asambleas internacionales “Mensajeros de la Paz de Dios” jw2019 Dlaczego mając „pokój Boży” nie powinniśmy nazbyt się troszczyć o potrzeby życiowe? Porque tenemos la “paz de Dios,” ¿por qué no debemos inquietarnos indebidamente por las cosas que son necesarias para la vida? jw2019 Otóż jego serca strzegł „pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl” (Filipian 4:7). Aquello se debía a que “la paz de Dios que supera a todo pensamiento” guardaba su corazón. jw2019 (b) Czym różni się „pokój Boży” od tego, w którym ewentualnie żyją ludzie nie służący wiernie Jehowie? (b) ¿Qué diferencia hay entre la “paz de Dios” y cualquier paz que pudieran experimentar los que no están sirviendo fielmente a Jehová? jw2019 STRONA 21 Co potrafi zdziałać pokój Boży? PÁGINA 21 ¿Qué puede hacer la paz de Dios? jw2019 Modlitwa może wszystkim wiernym chrześcijanom zapewnić „pokój Boży”, który będzie strzegł ich serc i umysłów La oración puede dar a todo cristiano fiel “la paz de Dios” que guardará su corazón y sus facultades mentales jw2019 „Pokój Boży (...) przewyższa wszelką myśl” Strażnica (do studium), 8/2017 La paz de Dios supera a todo pensamiento La Atalaya (estudio), 8/2017 jw2019 (b) Co możesz zrobić, aby pomóc innym do zdobycia ‛pokoju Bożego, który przewyższa wszelką myśl’? (b) ¿Qué puede hacer usted para ayudar a otros a disfrutar de “la paz de Dios que supera todo pensamiento”? jw2019 Jak możemy znaleźć pokój Boży?”. ¿Cómo podemos encontrar la paz de Dios? 17 Bez względu na reakcje ludzi słudzy Jehowy powinni stale pamiętać, że są posłańcami pokoju Bożego. 17 Prescindiendo de la reacción de la gente, es importante que los testigos de Jehová recuerden que son mensajeros de la paz de Dios. jw2019 STRONA 6 Jak może wpłynąć na człowieka pokój Boży? PÁGINA 6 ¿Qué hará la paz de Dios por nosotros? jw2019 Na koniec przeanalizujemy, jak „pokój Boży” pomaga nam trwać i w pełni ufać Jehowie. Por último, hablaremos de cómo “la paz de Dios” puede ayudarnos a aguantar con plena confianza en Jehová. jw2019 6 Pokój Boży można zdefiniować jako równowagę wewnętrzną i głęboki spokój ducha, wynikające z bliskiej więzi z Bogiem. 6 “La paz de Dios” puede explicarse como una sensación de tranquilidad y serenidad que es reflejo de una buena relación con Dios. jw2019 Zgromadzenia posłańców pokoju Bożego Se reúnen en asamblea los mensajeros de la paz de Dios jw2019 A na 13 zgromadzeń okręgowych pod hasłem „Posłańcy pokoju Bożego” przybyło ponad 117 000 osób. Además, las trece asambleas de distrito “Mensajeros de la paz de Dios” que hubo en Malaui tuvieron una asistencia de más de ciento diecisiete mil personas. jw2019 Ten „pokój Boży” może, jak mówi Paweł, strzec naszego serca i umysłu niby strażnik. Esta “paz de Dios”, dice Pablo, puede montar “guardia”* como un centinela para guardar tu corazón y mente. jw2019 A przede wszystkim, pokój Boży oznacza świat bez chorób, bólu, smutku i śmierci (Objawienie 21:4). (Revelación [Apocalipsis] 21:4.) ¡Qué magnífica esperanza tenemos de disfrutar de paz verdadera para siempre! jw2019 Niech twego serca strzeże „pokój Boży” Que “la paz de Dios” guarde su corazón jw2019 A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie”3. “Y la paz de Dios, que sobrepasa todo entendimiento, guardará vuestros corazones y vuestros pensamientos en Cristo Jesús”3. LDS Właśnie z taką radością posłańcy Jehowy ogłaszający pokój Boży wyruszyli w roku 1919 zwiastować całej ludzkości dobrą nowinę. Tal era la felicidad de los mensajeros de la paz de Jehová en 1919, cuando empezaron a predicar las buenas nuevas a toda la humanidad. jw2019 Skoro ci zależy na zachowaniu pokoju Bożego, „unikaj śmiercionośnego ‛powietrza’ wydzielanego przez świat”. Para conservar nuestra paz divina, es necesario que “Evitemos el ‘aire’ mortífero de este mundo”. jw2019 Wówczas ‛pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł naszych serc i myśli’. Entonces ‘la paz de Dios que supera todo pensamiento guardará nuestros corazones y nuestras facultades mentales.’ jw2019 Dzięki temu zyskałem „pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl” (Filipian 4:7). Así logré experimentar “la paz de Dios que supera a todo pensamiento” (Filipenses 4:7). jw2019 * Przed czym pokój Boży chroni nasze serca i umysły? * ¿De qué protege la paz de Dios a nuestro corazón y a nuestra mente? LDS POKÓJ BOŻY BĘDZIE CIĘ STRZEGŁ La paz de los devotos lo salvaguardará jw2019 La lista de las consultas más comunes: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M
Chodzi także o wewnętrzny pokój w tym życiu. O takim pokoju będzie później pisał Paweł Apostoł w Liście do Filipian: „A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie” (Flp 4,7).
FPxKaz. 23cg5pohcv.pages.dev/28123cg5pohcv.pages.dev/21923cg5pohcv.pages.dev/4823cg5pohcv.pages.dev/39323cg5pohcv.pages.dev/34123cg5pohcv.pages.dev/25423cg5pohcv.pages.dev/31623cg5pohcv.pages.dev/8623cg5pohcv.pages.dev/265
a pokój boży który przewyższa wszelki umysł
