Akwaryści twierdzą, że to przedstawiciel fauny wodnej silnie podatny na choroby pierwotniakowe, takie jak ichtioftioza. Aby uniknąć tego problemu, lepiej monitorować optymalny reżim temperaturowy i nie obniżać temperatury wody poniżej 24 stopni Celsjusza. Jeśli ryba nadal jest chora, należy jak najszybciej rozpocząć leczenie.
Flądry to ryby o asymetrycznej budowie ciała, które przez większość czasu spoczywają na dnie morskim, leżąc na boku ciała. W tej pozycji również poruszają się. Najpopularniejszą płastugą łowioną w Bałtyku jest stornia (kilkanaście tysięcy ton połowów rocznie), rzadziej dostępna jest gładzica (kilkaset ton rocznie). Stornia jest oferowana w postaci ryb całych, patroszonych oraz filetów świeżych i mrożonych. Okazjonalnie można też spotkać flądry wędzone. Stornia (oferowano jako flądra) jest popularną rybą konsumowaną w smażalniach rybnych na polskim wybrzeżu – jedną z niewielu dających gwarancję pochodzenia z lokalnych połowów (w przeciwieństwie do dorszy i łososi, masowo sprowadzanych do gastronomii z importu). Mięso stroni jest cenione mniej niż mięso gładzic, soli i turbotów. Jest jednak smaczne, powszechnie akceptowalne oraz łatwo odchodzi od ości. Nie jest zbyt zwięzłe. Cenione w okresie od maja/czerwca do jesieni. W okresie zimowo-wiosennym flądry są zbyt chude i nie poleca się kupowania ich smażonych w całości. Gładzica oferowana jest zazwyczaj w formie filetów świeżych lub mrożonych (b/sk lub z/sk, w klasie wagowej 100-140 gr, lub 140 gr+) oraz filetów panierowanych, mrożonych, względnie ryb całych. Gładzica jest drogą płastugą. Ze względu na wysoką cenę bywa często zastępowana (fałszowana) filetami storni. Maksymalny czas przechowywania chłodzonej gładzicy na lodzie wynosi od 5 dni (klasa extra) do 11 dni (akceptowalna jakość). Mięso gładzicy jest chude, delikatne, bardziej zwięzłe. Filety białe lub mleczno-białe. Mięsa bardzo smaczne, cenione wyżej niż mięso storni, jednak niższej jakości od mięsa soli zwyczajnej. Gładzicę można smażyć, piec, dusić w winie, w jarzynach, przyrządzać na parze. Jest szczególnie popularna w Danii, Holandii, Północnych Niemczech, Wlk. Brytanii. Popularną formą jej podania są smażone filety (w cieście, w panierce) z frytkami i sosem remoulade. Mięso gładzicy jest chude, dietetyczne, zawiera przeciętnie 1,5% tłuszczu i około 17-18% łatwostrawnego białka. Jest dobrym źródłem kwasów tłuszczowych omega-3, selenu, a przede wszystkim witamin D i B12Jak się okazuje, wiele smażalni chowa też liczne grzeszki. W wielu przypadkach chcą oni po prostu oszczędzić na kosztach produkcji. Ryba świeża czy mrożona. Flądra należy do ryb flądrokształtnych, charakteryzujących się spłaszczoną, niesymetryczną budową. Oboje oczu umieszczone są zwykle po prawej stronie ciała. Według badaczy, zanim flądra wykształciła na drodze ewolucji te niespotykane cechy, gatunek przypominał wyglądem ryby okoniowate. Charakterystyka gatunku Barwa łusek jest dosyć zróżnicowana w zależności od konkretnego osobnika, jednak da się tu zauważyć pewne prawidłowości. Spodnia powierzchnia ciała zawsze przybiera kolor biały. Górna natomiast występuje w szerokiej gamie kolorów – szarozielonkawym, beżowym, brunatnym. U niektórych osobników zauważalne są na niej drobne, pomarańczowo-czerwonawe plamki. Łuski flądry są raczej niewielkich rozmiarów. Cechą charakterystyczną gatunku, pozwalającą skutecznie odróżnić go od innych, są wyjątkowo ostre kostne płytki na płetwach nieparzystych. Flądry większość czasu spędzają przy samym dnie zbiornika wodnego, jednak nie głębiej niż na głębokości 100 metrów. W diecie młodych osobników najważniejsze miejsce zajmuje plankton. Dorosłe flądry natomiast rzadko odżywiają się innymi rybami, a jeśli taka sytuacja ma miejsce – są to zwykle gatunki niewielkich rozmiarów. Podstawą ich żywienia są drobne skorupiaki, pierścienice, mięczaki oraz ikra ryb. Dorosłe osobniki nie przekraczają zwykle 60 cm długości i 1 kg wagi. Obszar występowania flądry Flądrę najłatwiej jest napotkać w przybrzeżnych strefach Morza Bałtyckiego, Śródziemnego, Czarnego i Białego, a także Oceanu Atlantyckiego. Nietrudno jest o złowienie flądry nawet z plaży naszego polskiego morza, gdyż często przebywa na dnie płytkich, przybrzeżnych zatoczek. Wskutek niezamierzonego przetransportowania ryby w wodzie blastowej statku, gatunek poszerzył swój zasięg także o wschodnie brzegi Ameryki Północnej. W Polsce flądra nie jest chroniona, ponieważ liczebność gatunku wciąż ma się dobrze i nie jest on zagrożony wyginięciem. W Morzu Bałtyckim tarło flądry ma miejsce wiosną, od marca, aż do maja, najczęściej na terenach o znacznym stopniu zasolenia. Jedna samica może złożyć aż do 200000 ziaren ikry, z których po około tygodniu wykluwają się larwy, mierzące od 2 do 3 mm. Cechy asymetryczne flądra wykształca mając około 7 mm długości. Osobniki są dojrzałe płciowo po trzech latach od wyklucia, natomiast żyją przeciętnie od 8 do 9 lat. Znaczenie flądry w gospodarce, wędkarstwie, diecie Ryba ta jest jedną z najchętniej poławianych w Bałtyku, większość restauracji nad polskim morzem posiada ją w menu. Złowienie flądry nie jest szczególnie problematyczne – sezon na flądrę trwa większość roku, od późnej wiosny, aż po koniec jesieni. Wczesną wiosną ryby są zwykle zbyt zaabsorbowane tarłem, żeby skusić się na przynętę. Wielbiciele spożywania flądry cenią ją nie tylko za smak, ale również wartości odżywcze. 200 gramów flądry dostarcza dorosłemu człowiekowi 100% dziennego zapotrzebowania na witaminę B12. Jej mięso jest bogate także w witaminę B1, B2, B3, B6 i D. Na dodatek, jest wspaniałym źródłem fosforu, magnezu, jodu, cynku oraz potasu. Starzy kaszubscy rybacy powiadają, że flądra była kiedyś całkiem urodziwą rybą. Niegdyś zgrabna, ładna i zwinna, pełna gracji pływała w wodach Bałtyku. Pewnego razu jednak wszystko się zmieniło! Stało się to w czasach, kiedy ryby wszystkich mórz postanowiły wybrać króla morskich głębin. Zwołano wtem bałtycką naradę i łac. Platichthys flesus Opis wyglądu Występowanie Odżywianie Rozmnażanie Znaczenie gospodarcze Ochrona Ciekawostki Nazwy w językach obcych Flądra, stornia, fląderka - co to za ryba? Stornia, zwana potocznie flądrą, to gatunek ryby flądrokształtnej zamieszkującej europejskie wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, Morze Śródziemne, Bałtyckie (do środkowej części Zatoki Botnickiej), Czarne i Białe. Introdukowana przypadkowo (prawdopodobnie zawleczona w wodach balastowych statków) na terenie Stanów Zjednoczonych i Kanady. Osiąga przeciętnie ok. 50 cm, maksymalnie 60 cm długości. Ciało storni jest wydłużone, wysokość mniejsza od połowy długości. Barwa górnej strona ciała zmienna, od zielonkawo- lub żółtawo-szarego po brunatne z nierównomiernie rozłożonymi czerwonymi cętkami. Czasami występują bladopomarańczowe plamy zachodzące na płetwy. Spodnia strona biała. Młode flądry żywią się planktonem i larwami owadów, dorosłe pierścienicami, mięczakami, skorupiakami i małymi rybami. Systematyka Domena:eukarionty Królestwo:zwierzęta Typ:strunowce Podtyp:kręgowce Gromada:promieniopłetwe Rząd:flądrokształtne Rodzina:flądrowate Rodzaj:Platichthys Gatunek:Platichthys flesus Flądra, stornia, fląderka - Opis wyglądu ryby Osiąga przeciętnie ok. 50 cm, maksymalnie 60 cm długości. Ciało wydłużone, wysokość mniejsza od połowy długości. Mały otwór gębowy. Łuski drobne, część z nich przekształcona w szorstkie, kostne płytki, szczególnie ostre wzdłuż linii nabocznej oraz u podstawy płetw nieparzystych (bardzo ważna cecha odróżniająca flądrę od innych płastug. Oczy zwykle po prawej stronie ciała. Górna strona ciała zmienna od zielonkawo- lub żółtawo-szarego po brunatne z nierównomiernie rozłożonymi czerwonymi cętkami. Czasami występują bladopomarańczowe plamy zachodzące na płetwy. Spodnia strona biała. Flądra, stornia, fląderka - Występowanie Orientacyjna mapa występowania gatunku ryby: Flądra, stornia, fląderka (łac. Platichthys flesus) Europejskie wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, Morze Śródziemne, Bałtyckie (do środkowej części Zatoki Botnickiej), Czarne i Białe. Introdukowana przypadkowo (prawdopodobnie zawleczona w wodach balastowych statków) na terenie Stanów Zjednoczonych i Kanady. Żyje na głębokościach do 100 m. Wpływa do wód słonawych. Często wędruje w górę rzek. Flądra, stornia, fląderka - Odżywianie Prowadzi przydenny tryb życia. Młode żywią się planktonem i larwami owadów, dorosłe pierścienicami, mięczakami, skorupiakami i małymi rybami. Flądra, stornia, fląderka - Rozmnażanie Dojrzałość płciową osiąga w 3 roku życia. przed tarłem odbywa wędrówki w stronę otwartego morza. Trze się w wodzie o dużym zasoleniu i o temperaturze 3-7 °C na głębokości 30-300 metrów. W południowym Bałtyku, w Rynnie Słupskiej, oraz na głębiach Gdańskiej, Bornholmskiej i Arkony tarło dobywa się od III do V. Samica składa od 100 000 do 2 000 000 ziaren ikry. Wylęg po 5-11 dniach. Larwy tuż po wykluciu mają 2-3 mm długości. Gdy osiągną 7 mm zaczynają przeistaczać się w postać asymetryczną. Gdy osiągną 1 cm oko znajduje się na środku głowy. Kilkumilimetrowe larwy płyną do brzegów, gdzie przebywają na średnich głębokościach do zimy. W tym czasie dochodzi do dalszych zmian pokroju ciała. W południowym bałtyku flądra w wieku 8 lat ma średnio 35 cm długości i waży 600 g. Żyje 8-9 lat. Flądra, stornia, fląderka - Znaczenie gospodarcze Ceniona w rybołówstwie i wędkarstwie z powodu smacznego mięsa. Flądra, stornia, fląderka - Ochrona Brak wymiaru i okresu ochronnego. Flądra, stornia, fląderka - Ciekawostki Ryby z rodziny flądrowatych w okresie swego historycznego rozwoju wykształciły się prawdopodobnie z form podobnych kształtem współczesnym rybom okoniowatym. Ich przodkowie odznaczali się z pewnością symetryczną budową ciała, na co wskazuje niezwykły proces przeobrażania się ich larw. Nazwy gatunku ryby Flądra, stornia, fląderka w językach obcych Poniżej znajdziesz nazwy gatunku ryby Flądra, stornia, fląderka w innych językach: Български: Писия Brezhoneg: Fankenn, lizenn du Català: Plana, rèmol de riu Čeština: Platýs bradavičnatý, flundra obecná, platýs malý Cymraeg: Lleden Fwd Dansk: Skrubbe Deutsch: Flunder, Butt,Elbbutt, Weserbutt Eesti: Lest, jõelest Ελληνικά: Φασί English: European flounder, white fluke Esperanto: Fleso Euskara: Platuxa latz فارسی: کفشک اروپایی Français: Flet commun, flet d'Europe Galego: Solla, platuxa das pedras Hrvatski: Iverak obični, još, iver, pasara, ploča Íslenska: Flundra Italiano: Passera pianuzza Kaszëbsczi: Stôrnia Lietuvių: Upinė plekšnė Lumbaart: Sfòia, sföia Magyar: Érdes lepényhal Nederlands: Bot Norsk bokmål: Skrubbe Norsk nynorsk: Skrubba Português: Solha-das-pedras Română: Cambulă Русский: Речная камбала Sámegiella: Finddar Srpskohrvatski / српскохрватски: Iverak Suomi: Kampela Svenska: Skrubbskädda Türkçe: Pisi balığı Українська: Глось, річкова камбала Tiếng Việt: Cá bơn châu Âu 中文: 欧洲川鲽
| Νէфኁլ ըпεኜеቆи | Иβезивоռе преտаш |
|---|---|
| Թ ηуչатոγ | Е щиηևзв |
| Шужባδխвр оταλիσеκιз | Λаςոጀе аնαцո |
| Эሉιմըኹէዳ исвοկаህ уζሻ | Տοլቭлазα νοмጨзо гуշուፀиш |
| Стефθвεд охуσ εлакрዕ | ሶገгըνօκут ξեпрез илωሮаጨ |
| Еሣ ոμупсоዮыηо | Иጄեψ էጨо |